http://www.wodolaz.prv.pl/

Pochodzenie nowofundlanda jest nadal nie wyjaśnione. Osnute mgiełką tajemnicy i brakiem jakichkolwiek namacalnych i jednoznacznych dowodów. Pies ten prawdopodobnie należy do nielicznej grupy psów miejscowych kontynentu północno – amerykańskiego. Do Nowej Fundlandii przybył on prawdopodobnie z końcem XVII wieku, lecz wśród kynologów nie ma zgodności co do bezpośrednich przodków nowofundlanda. W rozległej literaturze kynologicznej spotkać możemy teorie, iż zwierzęta te pochodzą od: labladora, pociągowych psów skandynawskich, leonbergera, bernardyna, górskiego psa pirenejskiego, kuwasza, mastifa tybetańskiego i portugalskiego psa wodnego. Oczywiście, żaden z autorów nie wymienia wszystkich ras równocześnie, lecz zostały one zebrane w całość, aby przedstawić tę zadziwiającą różnorodność teorii i ras lub ówcześnie typów, które mogły przyczynić się do powstania tego pięknego i dumnego psa.
W literaturze źródłowej znaleźć możemy wiele legend, opowieści i przesłań dotyczących nowofundlanda. Jedna z nich mówi o psach, które podróżując z Indianami około 2000 roku.p.n.e w rejonie polarnym od Prowincji Kraju Nadmorskiego (Nowa Fundlandia). Następnie dowiadujemy się o Wikingach, którzy około 1001 lub 1100 roku.n.e. (zależnie od autora) przywieźli ze sobą psy do polowań na niedźwiedzie. I to właśnie w wyniku skrzyżowania rodzimych psów z dużym, czarnym psem do polowań na niedźwiedzie.
Na pograniczu XVII i XVIII wieku, gdy statki rybackie pochodzące z Europy przybywały do Nowej Fundlandii, na ich pokładach również znajdowały się psy. Nie wiadomo jednak, jak wielkie znaczenie miały prawdopodobne krzyżówki psów miejscowych z innymi rasami europejskimi. Jednak ten właśnie moment wzbudza najwięcej kontrowersji wśród kynologów i historyków, gdyż nie ma jednoznacznych wskazań dotyczących ras europejskich.
Po rozpoczęciu kolonizacji wyspy w roku 1610 lub, jak podają inni autorzy w roku 1770 nowofundland był już w pełni utrwaloną rasą zarówno pod względem morfologicznym jak i swych cech charakteru. Wykorzystywany był do wyciąganiu ciężkich ładunków na ląd, w tym również sieci, a później nie wiadomo dokładnie kiedy, stał się również psem ratowniczym.
W XVIII wieku marynarze zaczęli sprowadzać psy z Nowej Fundlandii do Anglii, Francji, a nawet Stanów Zjednoczonych i Kanady. W Kanadzie pełnił on jednak zdecydowanie inne zadania, gdyż miejscowi farmerzy używali ich jako psów pasterskich, myśliwskich, stróżujących, ratowniczych a czasami nawet jak w roku 1880 jako psów transportujących pocztę pomiędzy miejscowościami.
Pod koniec zeszłego stulecia import z Nowej Fundlandii przestał właściwie istnieć. Od roku 1907 na wyspach nie można już było kupić prawie żadnego psa. Nowoczesne nowofundlandy stworzone zostały w Europie, przede wszystkim w Anglii.
Można przypuszczać, że w Europie nowofundland podlegał dalszym krzyżówkom, gdyż pierwotnie psy te były średniego wzrostu od 46 do 60 centymetrów a co ważne w przeważającym czarno – białym umaszczeniu. Jeżeli chodzi o barwy sierści, to nie uwzględniane w dalszej hodowli a nawet zabijane były szczenięta o kolorze brązowym, słomianym, beżowym, jednym słowem różnych odcieniach brązu. Za wszelką cenę dążono do uzyskania czysto czarnych nowofundlandów.
W roku 1886 został założony klub rasy i ustalony pierwszy wzorzec rasy. Popularność nowofundlanda to rosła, to malała na przestrzeni lat. Jednak we współczesnych czasach nie brakuje nam hodowców i wielbicieli rasy.
Za ważne uważam również, poruszenie tematu dotyczącego obrośniętego już legendą zamiłowania do wody nowofundlanda. Nie można jednoznacznie stwierdzić, że wszyscy przedstawiciele tego gatunku uwielbiają wodę i są miłośnikami pływania. Oczywiście zdarza się, że w każdej populacji znajdą się egzemplarze odbiegające od ustalonego standardu psychicznego lub fizycznego. Jednak większość nowofundlandów lubi wodę i przebywanie w jeziorze lub w rzece sprawia im przyjemność, ale podkreślam większość. Jeżeli więc dany pies nie przejawia nadmiernej chęci skorzystania z kąpieli nie powinniśmy za wszelką cenę próbować go namówić.
Niektóre kluby rasy, tak jak na przykład Newfounlad Culb of Amerika organizuje testy ratownictwa, aby podtrzymać tradycję i naturalne umiejętności psa. Polegają one na odszukiwaniu i aportowaniu przedmiotów, przeciąganiu liny, holowaniu łodzi i wyciąganiu tonących na brzeg.
Nowofundland jest psem łagodnym i wyrozumiałym. Kochającym i opiekuńczym w stosunku do swojej rodziny i właścicieli. Nie oznacza to jednak, że ten majestatyczny, radosny i przedsiębiorczy o wrodzonej delikatności i łagodności pies nie stanie na wysokości zadania gdy ktoś lub cos zagrozi bezpieczeństwu jego rodziny.
Jego zrównoważony charakter i duża inteligencja predysponują go do roli wspaniałego psa rodzinnego.