http://www.wodolaz.prv.pl/

PROPORCJE: Długość tułowia, mierzona od stawu barkowego do guza kulszowego, jest większa niż wysokość w kłębie. Tułów zwarty. U suk tułów może być nieco dłuższy i mniej masywny niż u psów. Głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowej do podłoża.

TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Duży, dobrze pigmentowany, o dobrze rozwiniętych nozdrzach. Czarny u psów czarnych i biało-czarnych, brązowy u psów brązowych.
Kufa: Wyraźnie graniasta, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona zmarszczek. Kąt wargowy widoczny, ale nie przesadnie zaznaczony. Fafle: Miękkie.
Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: Stosunkowo małe, umiarkowanie głęboko lecz szeroko osadzone: trzecia powieka niewidoczna. Ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, jaśniejsze dopuszczalne u psów brązowych.
Uszy: Stosunkowo małe, trójkątne, o zaokrąglonych końcach, osadzonych daleko w tyle głowy, dobrze przylegające. Długość ucha u dorosłego psa jest taka, aby przy mierzeniu sięgało do wewnętrznego kącika oka.

TUŁÓW: O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny.
Górna linia: Horyzontalna i stabilna od kłębu do zadu.
Grzbiet: Szeroki.
Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione.
Zad: Szeroki, opadający pod kątem około 30°.
Klatka piersiowa: Szeroka, pojemna i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami.
Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, nigdy podciągnięta.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i równoległe, także w stępie i w wolnym kłusie.
Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, wyraźnie ukośnie ustawione.
Łokcie: Przylegające.
Śródręcze: Nieznacznie nachylone.
Łapy: Duże, proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, o mocnych, ściśle przylegających do siebie palcach. Palce połączone błona.
KOŃCZYNY TYLNE: Ponieważ zdolność do uciągu dużych ciężarów, do pływania oraz dynamicznego, przestrzennego kroku zależy w dużej mierze od kończyn tylnych, ich budowa ma u nowofundlanda ogromne znaczenie. Miednica powinna być mocna, szeroka i długa.
Uda: Szerokie i muskularne.
Kolana: Dobrze katowane, ale nie aż tak, aby pies sprawiał wrażenie kucającego.
Podudzie: Mocne i dość długie.
Staw skokowy: Stosunkowo krótki, bardzo nisko ustawiony; stawy równoległe do siebie i szeroko rozstawione; nigdy nie wykręcone ani na zewnątrz ani do wewnątrz.
Łapy: Mocne i zwarte. Wilcze pazury, jeśli są, należy usunąć.

OGON: U pływającego nowofundlanda pełni rolę steru: dlatego nasada powinna być mocna i szeroka. U stojącego psa ogon zwisa w dół. ewentualnie nieznacznie podkręcony na końcu; sięga do pięty, lub nieco poniżej. W ruchu lub podnieceniu ogon noszony jest w linii poziomej, nieznacznie podkręcony na końcu, nie może być nigdy zakręcony nad grzbietem ani też wciśnięty pod brzuch.

CHODY: Ruch nowofundlanda charakteryzuje długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych, dające wrażenie swobody i siły. Lekkie kolebanie grzbietu jest naturalne. Gdy pies przyspiesza, kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.

SZATA:
WŁOS: Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywowy umiarkowanej długości i prosty, bez lokowatości. Lekko falisty dopuszczalny. Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem, ale zawsze obecny na zadzie i klatce piersiowej. Włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny. Pióro na przednich i portki na tylnych kończynach. Gęsty, długi włos pokrywa całkowicie ogon, nie tworzy jednak pióra. Trymowanie i strzyżenie szaty nie jest popierane.

UMASZCZENIE: Czarne, czarno-białe i brązowe.
Czarne: jest tradycyjnym umaszczeniem Nowofundlanda. Kolor jak najbardziej jednolity, ale nieznaczny brązowy nalot dopuszczalny. Białe znaczenia na piersi, palcach i/ lub na końcu ogona dopuszczalne.
Biało-czarne: ma dla rasy historyczne znaczenie. Preferowane rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona. Pozostałe partie ciała są białe, mogą mieć jednak minimalne czarne nakrapianie.
Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu. Białe znaczenia na piersi, łapach i/lub końcu ogona dopuszczalne. Na wystawach psy są oceniane bez podziału na umaszczenia w klasach.

WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
Psy 71 cm (28 inches),
Suki 66 cm (26 inches).
Przeciętna waga:
Psy około 68 kg.
Suki około 54 kg.
Duże gabaryty psa pożądane, ale nie są oceniane wyżej niż harmonijność, ogólne wrażenie, solidność konstrukcji i prawidłowy ruch.

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
Ogólne wrażenie: wysokonożność, brak masy.
Ogólna budowa kośćca: ociężały wygląd, delikatny kościec.
Charakter: agresywność, bojażliwość.
Głowa: wąska.
Kufa: spiczasta lub długa.
Fafle: wyraźne.
Oczy: okrągłe, wyłupiaste, żółte, widoczna trzecia powieka.
Grzbiet: karpiowaty, miękki lub łękowaty.
Ogon: krótki, długi, załamany, skręcony na końcu.
Kończyny przednie: miękkie nadgarstki, płaskie łapy, łapy ustawione do środka lub na zewnątrz, brak błony między palcami.
Kończyny tylne: stromo katowane, o krowiej postawie, beczkowate. szpotawe.
Chody: ruch drobiący, powłóczący, "dryfujący"- oś ciała niezgodna z kierunkiem ruchu, zbyt wąsko stawiane kończyny, ruch plączący, krzyżowanie kończyn przednich, rozbieżne lub wyraźnie zbieżne ich stawianie. hackney, inochód.
Włos: całkowicie nastroszony. Brak podszerstka.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Usposobienie inne niż wzorcowe.
Przodozgryz, tyłozgryz, skrzywienie żuchwy.
Krótki i gładki włos.
Znaczenia w innym kolorze niż biały u psów czarnych i brązowych.
Każde inne umaszczenie niż czarne, biało-czarne i brązowe.